Często zadawane pytania (FAQs) - Szukane hasło: Pozycja o...

Poniższe programy i rozszerzenia są szczególnie przydatne w przypadku projektów konstrukcji drewnianych.

Program główny

Do zamodelowania konstrukcji i określenia sił wewnętrznych potrzebny jest jeden z programów głównych. W zależności od obszaru zastosowania można zastosować program RSTAB 9 lub RFEM 6.

• RSTAB: Analiza płaskich lub przestrzennych konstrukcji szkieletowych
• : Analiza elementów skończonych konstrukcji płytowych, ściennych, powłokowych i prętowych

Jeżeli model zawiera elementy powierzchniowe, takie jak płyty i ściany, wymagany jest program RFEM. Unikalne w tym programie opcje umożliwiają analizę elementów z drewna klejonego warstwowo lub krzyżowo, a także obiektów zakrzywionych.

Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji drewnianych

Z rozszerzeniem [[#/pl/produkty/rfem-fea-software/add-ons-for-rfem-6/design/timber-design/timber-design-strength-and-stability Projektowanie konstrukcji drewnianych można wczytać elementy drewniane modelu. Obliczenia specyficzne dla normy obejmują zarówno pręty (zginane belki, słupy) jak i powierzchnie (płyty, ściany). W przypadku słupów analiza stateczności jest przeprowadzana według metody pręta zastępczego lub według analizy drugiego rzędu.

Obliczenia w stanie granicznym nośności, użytkowalności i odporności ogniowej są możliwe zgodnie z następującymi normami:

• EN 1995 – wraz z załącznikami krajowymi
• SIA 265
• NTC
• NDS
• CSA O86
• GB 50005
• AS 1720

W obliczeniach odporności ogniowej zwęglenie przekroju jest uwzględniane zarówno w obliczeniach, jak i w obliczeniach.

Rozszerzenie Powierzchnie wielowarstwowe

W przypadku programu RFEM dostępne jest rozszerzenie Powierzchnie wielowarstwowe , które analizują konstrukcje warstwowe i warstwowe ze zdefiniowanymi przez użytkownika konstrukcjami warstwowymi. Umożliwia to wymiarowanie np. płyt z drewna klejonego krzyżowo.

Jeżeli określone warstwy wykazują nieliniowe zachowanie materiału, można im przypisać odpowiednie właściwości. Ponadto za pomocą tego rozszerzenia można również analizować powierzchnie zakrzywione.

Dodatkowe rozszerzenia

Istnieją inne rozszerzenia i rozszerzenia, które pomogą Ci w rozwiązaniu specjalnych wymagań konstrukcji drewnianej.

Jeśli potrzebujesz analizy sejsmicznej lub drgań, rozszerzenia zapewniają dzięki wydajnym narzędziom do analizy statyczno-wytrzymałościowej i wymiarowania. Dodatek Analiza modalna wł. umożliwia obliczanie częstotliwości drgań własnych i w połączeniu z Spektrum odpowiedzi Analiza umożliwia również przeprowadzanie analiz sejsmicznych według wielu norm.

Jeżeli projektowany budynek ma skomplikowaną bryłę, w której obciążenia wiatrem zgodnie z odpowiednimi normami osiągają swoje granice, program RWIND Program RWIND pomoże: Za pomocą analizy CFD można określać obciążenia wiatrem nawet w przypadku budynków o bardzo złożonych kształtach.

Jeżeli etapy budowy wpływają na końcowe siły wewnętrzne w konstrukcji lub jeżeli decydujące siły wewnętrzne dla obliczeń wynikają z określonych etapów budowy, należy rozważyć modelowanie za pomocą rozszerzenie oprogramowanie/rozszerzenia-dla-rfem-6/analizy-dodatkowe/analiza-etapow-budowy Analiza etapow budowy. Rozszerzenie Model budynku ułatwia wprowadzanie: duże wielokondygnacyjne konstrukcje drewniane.

---

Pokaż więcej

Modelowanie turbulencji to krytyczny aspekt obliczeniowej dynamiki płynów (CFD), który ma na celu przewidywanie zachowania przepływów turbulentnych. Turbulence models are essential for designing efficient and safe engineering applications, such as wind-structure interaction in order to structural analysis and design. Among the various approaches to turbulence modeling, three popular models are the Reynolds-Averaged Navier-Stokes (RANS), Unsteady Reynolds-Averaged Navier-Stokes (URANS), and Delayed Detached Eddy Simulation (DDES). Each model has its own unique features and applications.

RANS (Reynolds-Averaged Navier-Stokes)

The RANS approach is one of the most common methods used in turbulence modeling. It involves averaging the Navier-Stokes equations over time, which effectively smooths out the fluctuations of turbulence to provide a steady-state solution. This method simplifies the computational requirements significantly and is particularly useful for applications where the flow is steady or mildly unsteady. RANS models are extensively used in industrial applications due to their robustness and low computational cost. However, they can be less accurate in predicting complex flows with significant separation or strong unsteadiness.

URANS (Unsteady Reynolds-Averaged Navier-Stokes)

URANS extends the RANS approach by allowing for time-dependent changes in the flow field, making it capable of capturing unsteady phenomena. It still utilizes the Reynolds averaging of the Navier-Stokes equations but does not average the flow in time as strictly as RANS. This means URANS can model larger-scale transient flow features and oscillatory behaviors, which are typical in many practical engineering systems, such as vortex shedding from building corners. While URANS improves upon RANS in terms of capturing unsteadiness, it still employs eddy-viscosity models that may not adequately resolve finer turbulent structures.

DDES (Delayed Detached Eddy Simulation)

DDES is a hybrid approach that combines RANS and Large Eddy Simulation (LES) methodologies. In regions of the flow where the boundary layer is attached, DDES behaves like a RANS model, providing computational efficiency. In regions where the flow detaches and larger turbulent structures dominate, DDES switches to an LES mode, which resolves these structures more accurately. This method is particularly useful in complex flows involving flow separation, reattachment, and wake regions, such as building edges and corners. DDES offers a good balance between computational expense and accuracy, particularly in simulating high Reynolds number flows with significant unsteady and separated regions.

Uwagi końcowe

Choosing the right turbulence model depends largely on the specific requirements of the problem at hand, including the flow characteristics, accuracy needs, and available computational resources. RANS models are suitable for simpler, steady flows, while URANS provides better handling of unsteady phenomena. DDES, although computationally more demanding than RANS or URANS, offers superior accuracy in cases involving complex, unsteady separated flows. Each of these models has contributed significantly to advancements in fluid dynamics simulations, supporting engineers and researchers in developing more effective and efficient technological solutions.

---

Pokaż więcej

Tak, można kontrolować rozkład obciążenia, ustawiając naprężenia graniczne dla bardzo wysokiego lub małego rozciągania.

---

Pokaż więcej

W celu zdefiniowania jednoosiowego przenoszenia obciążenia dla płyty, można przypisać do powierzchni właściwości ortotropowe. W ten sposób można kontrolować sztywności dla określonych kierunków, tak aby obciążenia były przenoszone głównie w jednym kierunku. Masz dwie możliwości.

Grubość ortotropowa dla materiału izotropowego

• Dwukrotne kliknięcie powierzchni wywołuje okno dialogowe do edycji płyty.
• W sekcji Grubość z materiałem należy kliknąć przycisk po prawej stronie , , aby utworzyć nową grubość.
• W oknie dialogowym 'Nowa grubość' należy wybrać typ grubości Ortotropia kształtu.

• Przejdź do zakładki 'Ortotropia kształtu'. Domyślnie ustawiony jest typ ortotropii Grubości efektywne.
• W przypadku jednoosiowego przenoszenia obciążenia należy wprowadzić grubości efektywne jako właściwości ortotropowe w taki sposób, aby sztywność w żądanym kierunku podpory głównej była bardzo duża i bardzo mała w drugim kierunku.

• W celu uwzględnienia ciężaru własnego można zastosować zdefiniowaną przez użytkownika fikcyjną grubość, odpowiadającą całej grubości powierzchni.
• Kliknij OK, aby zapisać grubość.
• Ponowne kliknięcie OK w oknie dialogowym 'Edytować powierzchnię' powoduje przypisanie grubości płyty.

Ortotropowy model materiałowy dla stałej grubości

• Dwukrotne kliknięcie powierzchni wywołuje okno dialogowe do edycji płyty.
• W sekcji okna dialogowego Materiał grubości należy kliknąć przycisk po prawej stronie , aby utworzyć nowy materiał.
• W oknie dialogowym 'Nowy materiał' należy w zwykły sposób wybrać materiał z biblioteki. Zmieniasz jednak Model materiałowy na Ortotropowy | Liniowo sprężysty (powierzchnie) (1). Należy również aktywować opcję Materiał zdefiniowany przez użytkownika (2).

• Przełącz na 'Ortotropowy | zakładka Liniowo sprężysty (powierzchnie)'.
• W przypadku jednoosiowego przenoszenia obciążenia zmień moduł sprężystości drugorzędnego kierunku obciążenia na bardzo małą wartość. Można również określić bardzo małe wartości modułów ścinania w kierunku podpory drugorzędnej. Ponadto, należy ustawić współczynniki Poissona's na zero.

• Kliknij OK, aby zapisać materiał.
• Po ponownym kliknięciu OK w oknie dialogowym 'Edytuj powierzchnię', można przypisać materiał płyty.

---

Pokaż więcej

Symulacja metodą obliczeniowej dynamiki płynów (CFD) jest cennym narzędziem w różnych dziedzinach inżynierii, projektowania i badań. W poniższym tekście podkreślamy niektóre z najważniejszych zalet symulacji CFD .

Efektywna kosztowo

Korzystanie z symulacji CFD w dużych lub złożonych układach konstrukcyjnych jest znacznie bardziej opłacalne niż przeprowadzanie eksperymentów fizycznych. Na przykład cyfrowa symulacja przepływu wiatru eliminuje koszty produkcji prototypów, zabezpieczenia obiektów testowych i korzystania ze specjalnego sprzętu.

Oszczędność czasu w symulacjach CFD

Dzięki symulacji CFD można również zaoszczędzić czas w procesie analizy. Szybka konfiguracja i wykonanie odbywa się za pomocą kilku kliknięć, dzięki czemu oszczędza się znacznie więcej czasu niż konfigurowanie testu fizycznego. W ten sposób inżynierowie mogą korzystać z większej liczby iteracyjnych procesów analitycznych . Przetestuj swoje szkice w środowisku wirtualnym i udoskonalaj cyfrowo wszystkie aspekty, zanim ostatecznie zdecydujesz się na odpowiedni fizyczny prototyp.

Szczegółowa wizualizacja

CFD przedstawia na przykład schematy przepływu, rozkłady ciśnienia i inne istotne zjawiska fizyczne , których zweryfikowanie eksperymentalne byłoby trudne lub niemożliwe. Te dodatkowe informacje zapewniają jeszcze lepszy wgląd w dane techniczne projektu.

Skalowalność symulacji CFD

Kolejną zaletą symulacji CFD jest dowolna skalowalność bez większego wysiłku. Chcesz przeanalizować różne rozmiary lub konfiguracje analizy? W cyfrowym tunelu przepływowym jest to łatwo możliwe bez żadnych fizycznych zmian lub bez tworzenia nowych prototypów. Symulacja CFD zapewnia szerszy zakres scenariuszy i parametrów analizy.

Zrównoważony rozwój dzięki symulacjom CFD

Redukując potrzebę budowy fizycznych prototypów i przeprowadzania mniejszej liczby eksperymentów dzięki symulacji CFD, zyskujesz kolejną z zalet symulacji CFD. Niższe zużycie energii i produkcja odpadów są idealnym rozwiązaniem dla osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, takich jak zmniejszenie kosztów materiałów i aspektów środowiskowych.

Złożoność i dokładność

Cyfrowy tunel aerodynamiczny umożliwia dokładne modelowanie złożonych geometrii i interakcji płynów. Byłoby to trudne do odtworzenia w układzie eksperymentalnym. Dokładność CFD umożliwia analizę subtelnych efektów i interakcji w kontrolowanym środowisku. Jednocześnie program zapewnia złożone analizy, które pomagają w zrozumieniu i optymalizacji układów konstrukcyjnych.

Symulacje CFD są szczególnie przydatne, gdy dobrze rozumiesz leżące u ich podstaw modele i założenia. Aby uzyskać ogólny wynik, najlepszym sposobem jest połączenie symulacji CFD i testów eksperymentalnych. Daje to możliwość pełnego określenia zachowania konstrukcji w sytuacjach przepływu.

Szukasz sposobu na przeprowadzenie symulacji CFD dla swoich projektów ? Wydajny RWIND to samodzielny program, który umożliwia przeprowadzanie symulacji przepływu w różnych sytuacjach. Tutaj można znaleźć więcej informacji na temat najnowszej generacji oprogramowania: RWIND 2 .

---

Pokaż więcej

W przypadku projektów z betonu zbrojonego odpowiednie są następujące programy i rozszerzenia.

Program główny

Do zamodelowania konstrukcji i określenia sił wewnętrznych potrzebny jest jeden z programów głównych. W zależności od obszaru zastosowania można zastosować program RSTAB 9 lub RFEM 6.

• RSTAB: Analiza płaskich lub przestrzennych konstrukcji belkowych
• RFEM: Analiza elementów skończonych konstrukcji płytowych, ściennych, powłokowych i prętowych

Jeżeli model zawiera elementy powierzchniowe, takie jak płyty i ściany, oprócz elementów w kształcie prętów, potrzebujesz programu RFEM.

Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji betonowych

Dzięki Wymiarowanie betonu oblicz elementy z betonu zbrojonego w modelu. Specyficzne dla normy obliczenia uwzględnia nie tylko pręty (zginane belki, słupy) i powierzchnie (płyty, ściany), ale także obszary powierzchni, w których istnieje ryzyko przebicia. Dla słupów przeprowadzana jest analiza stateczności zgodna z metodą nominalnej krzywizny.

Zbrojenie może zostać zdefiniowane przez użytkownika lub zdefiniowane przez program. Przy spełnieniu tych warunków podstawowych można przeprowadzić obliczenia stanu granicznego nośności i użytkowalności zgodnie z jedną z poniższych norm:

• EN 1992 – wraz z załącznikami krajowymi
• ACI 318
• CSA A23.3
• SP 63.13330

Rozszerzenie umożliwia również analizę deformacji zarysowanych powierzchni żelbetowych (stan II) przy użyciu metod aproksymacyjnych opisanych w normach. Można uwzględnić usztywnienie przy rozciąganiu oraz pełzanie i skurcz.

Dodatkowe rozszerzenia

W przypadku specjalnych wymagań dla konstrukcji z betonu zbrojonego dostępne są inne rozszerzenia i rozszerzenia, które pomogą Ci w rozwiązaniu zadania.

Aby użyć przekroju, który nie znajduje się w obszernej bibliotece przekrojów programu RFEM 6 lub RSTAB 9, należy użyć programu RSECTION Program dodatkowy ]] pomoże w modelowaniu przekroju wraz ze zbrojeniem. Przekrój ten będzie można następnie wymiarować w zwykły sposób za pomocą rozszerzenia Projektowanie konstrukcji betonowych.

W przypadku konieczności przeprowadzenia analizy sejsmicznej lub analizy drgań, rozszerzenia dla to wydajne narzędzia do analizy statyczno-wytrzymałościowej i projektowania. Analiza modalna Rozszerzenie umożliwia obliczanie częstotliwości drgań własnych oraz w połączeniu z rozszerzenie-analiza-spektrum/analiza-odpowiedzi w wielu normach.

Jeżeli planujesz budynek o skomplikowanej bryle, w której określanie obciążeń wiatrem zgodnie z odpowiednimi normami osiąga swoje granice, program dodatkowy -software/rwind RWIND wspiera: Dzięki analizie CFD obciążenia wiatrem mogą być określane nawet w przypadku bardzo złożonych kształtów budynków.

Jeżeli etapy budowy wpływają na końcowe siły wewnętrzne w konstrukcji lub jeżeli decydujące siły wewnętrzne dla obliczeń wynikają z określonych etapów budowy, należy rozważyć modelowanie za pomocą funkcji rozszerzenie-programy-do-analizy-statyczno-wytrzymalosciowej. rfem/dodatki-dla-rfem-6/analiza-dodatkowa/analiza-etapow-budowy Przeprowadź analizę etapów budowy. Rozszerzenie Model budynku ułatwia wprowadzanie: dużych wielokondygnacyjnych konstrukcji betonowych.

---

Pokaż więcej

Podstawowe rozszerzenia

Do wymiarowania konstrukcji stalowych oprócz programu RFEM lub RSTAB potrzebne są następujące rozszerzenia:

• Projektowanie konstrukcji stalowych
• Rozszerzenie Analiza naprężeniowo-odkształceniowa
• Stateczność
• Połączenia stalowe

Z rozszerzeniem oprócz wymiarowania przekroju normalnego można przeprowadzić również analizę stateczności (wyboczenie i zwichrzenie).

Rozszerzenie Analiza naprezeniowo-odksztalceniowa zapewnia można również obliczać odkształcenia w prętach, powierzchniach i bryłach.

Konstrukcje stalowe są zazwyczaj smukłe, dlatego stateczność odgrywa ważną rolę. Za pomocą Stateczność konstrukcji do obliczenia długości efektywnych a współczynniki obciążenia krytycznego wymagają dokładnej analizy stateczności.

Precyzyjne i elastyczne modelowanie połączeń między prętami dzięki Rozszerzenie Połączenia stalowe. Połączenia muszą być obciążone nie tylko w głównej płaszczyźnie nośnej. Nawet jeżeli połączenie jest obciążone względem "słabej osi", można je zwymiarować za pomocą tego rozszerzenia.

Dodatkowe rozszerzenia

Jeśli masz specjalne wymagania dotyczące wymiarowania konstrukcji stalowych, dostępne są inne rozszerzenia i programy dodatkowe, które pomogą Ci w rozwiązywaniu specjalnych zadań.

Aby użyć przekrojów, które nie są dostępne w obszernej bibliotece przekrojów programu RSTAB 9 i RFEM 6, należy dodać Program RSECTION jest pomocny podczas modelowania przekrojów i obliczania właściwości przekrojów.

Jeśli chcesz przeprowadzić analizę zwichrzenia przy użyciu dokładniejszej i bardziej ekonomicznej metody z uwzględnieniem 7 stopni swobody, potrzebujesz Rozszerzenie/add-ons-for-rfem-6/additional- analysis/skręcanie-skrępowane-7-stopni-wolności Skręcanie skrępowane.

Jeżeli podczas określania sił wewnętrznych konieczne jest uwzględnienie uplastycznienia materiału, można użyć opcji analiza/nieliniowe-zachowanie-materialu Użyj rozszerzenia Nieliniowe zachowanie materiału.

Rozszerzenie Analiza modalna umożliwia przeprowadzanie obliczeń częstotliwości drgań własnych i drgań sejsmicznych wraz z analizy/analiza-spektrum-odpowiedzi rozszerzenia Analiza spektrum odpowiedzi w wielu normach.

Jeżeli planują Państwo budynek o złożonej bryle, w której określanie obciążeń wiatrem zgodnie z odpowiednimi normami osiąga swoje granice, program w tym zakresie może pomóc dodatkowy program RWIND. Za pomocą analizy CFD można określać obciążenia wiatrem nawet dla najbardziej skomplikowanych kształtów budynków.

Jeżeli etapy budowy wpływają na końcowe siły wewnętrzne w konstrukcji lub jeżeli decydujące siły wewnętrzne dla wymiarowania konstrukcji wynikają z określonych etapów budowy, należy to zamodelować w modelu rozszerzenie-oprogramowanie/rozszerzenia-dla-rfem-6/analiza-dodatkowa/analiza-etapow-budowa Analiza etapow budowy.

Rozszerzenie ułatwia wprowadzanie wielokondygnacyjne konstrukcje stalowe.

W przypadku planowania lekkich konstrukcji stalowych, w tym kabli i membran, można skorzystać z rozszerzenia może pomóc -On Form-Finding do określenia kształtu konstrukcji.

---

Pokaż więcej

Powodem, dla którego czas obliczeń zajmuje trochę czasu przy niewielkim wykorzystaniu procesora komputera, może być użycie solwera iteracyjnego zamiast solwera bezpośredniego. Obie opcje decydują o sposobie rozwiązywania układu równań.

Solwer bezpośredni jest metodą wykorzystującą dekompozycję macierzy, taką jak dekompozycja LU, w celu rozwiązania układu równań w jednym kroku. Takie podejście jest na ogół bardziej niezawodne i może rozwiązać każdy rodzaj problemu, ale może wymagać więcej pamięci i zasobów obliczeniowych, zwłaszcza w przypadku bardzo dużych systemów.
Solwer iteracyjny, taki jak metoda Conjugate Gradient lub GMRES (Generalized Minimal Residual), rozwiązuje układ równań poprzez iteracyjne udoskonalenie rozwiązania.

Metoda solwera, która prowadzi do szybszych wyników, zależy od złożoności modelu oraz wielkości dostępnej pamięci RAM w maszynie. Jeżeli zasoby nie są istotne podczas rozwiązywania dużych, złożonych modeli, wówczas zalecany jest w większości przypadków solwer Direct, który będzie najszybszy. Należy pamiętać, aby zaznaczyć to w Ustawieniach analizy statycznej w programie RFEM 6.

---

Pokaż więcej

Przyczyn tego błędu może być kilka:

Brakujące zbrojenie powierzchni

Brak zbrojenia w powierzchni, w której znajduje się węzeł przebicia.

Tutaj można przeczytać, jak utworzyć zbrojenie powierzchniowe: Zbrojenie powierzchni

Brakujące wymiary

W programie RFEM 6 geometria węzła przebicia jest zazwyczaj określana za pomocą przekroju połączonego elementu konstrukcyjnego (słup, ściana). Jeżeli strop lub płyta fundamentowa są obliczane niezależnie w ramach analizy pozycyjnej 2D, a zatem w modelu nie istnieją ściany lub słupy w postaci powierzchni lub prętów, program RFEM nie może automatycznie określić wymiarów elementu. W takim przypadku wymiary należy określić ręcznie:

Niepodparte węzły

W przypadku węzłów przebicia, które nie są utrzymywane przez podporę węzłową lub liniową, można zdefiniować wymiary połączonych elementów za pomocą konfiguracji stanu granicznego nośności.

Więcej informacji można znaleźć tutaj: Konfiguracja stanu granicznego nośności (przebicie)

Podparte węzły

W przypadku węzłów przebicia, które są utrzymywane przez podporę węzłową lub liniową stanowiącą połączony element konstrukcyjny, wymiary można określić w ustawieniach podpory.

Więcej informacji można znaleźć tutaj:
Słup fikcyjny (podpora węzłowa) | Fikcyjna ściana (podpora liniowa)

Nieprawidłowe węzły

Jeżeli węzły przebicia znajdują się w środku obciążenia liniowego lub podpory liniowej, to przebicie nie występuje. Z tego względu węzły te nie są sklasyfikowane jako prawidłowe.

---

Pokaż więcej

Dwie funkcje znane już z programu RFEM 5 "Obciążenie powierzchniowe prętów przy użyciu płaszczyzn" i "Obciążenie powierzchniowe prętów przy użyciu komórek" można znaleźć w programie RFEM 6 w generatorze obciążeń "Obciążenia prętowe z obciążenia powierzchniowego". Płaszczyzny można definiować za pomocą węzłów (zaznaczone na rysunku kolorem zielonym) lub poprzez zaznaczenie komórek (na rysunku kolorem niebieskim).

---

Pokaż więcej

Rozszerzenie Stateczność konstrukcji nie jest zależne od ustawień w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Jest to globalna analiza stateczności całej konstrukcji, w zależności od sposobu utworzenia modelu. Ustawienie Warunki brzegowe jest używane wyłącznie do wymiarowania w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych.
Aby utrzymać górną półkę, zaleca się użyć obiektów z folderu Typy dla prętów>Podpory prętowe>Panel usztywniający. Obiekty te są odzwierciedlane w wynikach rozszerzeń dla dynamiki i stateczności.
Aby pole ścinania zostało uwzględnione, musi zostać aktywowane poprzez modyfikację konstrukcji dla wybranych przypadków obciążeń lub kombinacji obciążeń.

---

Pokaż więcej

Najpierw należy zwrócić uwagę na zakładkę „Przenoszenie obciążenia” podczas edycji powierzchni. Jeżeli kierunek przenoszenia obciążenia jest ustawiony na "Izotropowy | MES" obciążenia są wyświetlane dopiero po obliczeniu przypadku obciążenia lub kombinacji obciążeń, ponieważ muszą one zostać najpierw obliczone w podmodelu. Upewnij się więc, że wyniki są dostępne.

---

Pokaż więcej

Ta kategoria oddziaływań nie istnieje już w programie RFEM 6 i RSTAB 9.
Konieczne jest oddzielne utworzenie przypadków imperfekcji i przypisanie ich do odpowiedniego przypadku obciążeń lub odpowiedniej kombinacji obciążeń:

Przypadek obciążenia imperfekcją można utworzyć w nawigatorze danych (Imperfekcje → Przypadki imperfekcji → kliknięcie prawym przyciskiem myszy: Nowy przypadek imperfekcji) lub bezpośrednio w oknie dialogowym „Przypadki obciążeń i kombinacje”, patrz rysunek.

---

Pokaż więcej

Dokładność wyników RWIND i stosunek dokładności do kosztów

Program RWIND został zaprojektowany do szybkiego i łatwego obliczania przepływu wiatru wokół budynków w celu uzyskania wartości ciśnienia na ich powierzchniach i wygenerowania sił obciążeń. Aby osiągnąć ten cel, konieczne było pójście na pewne kompromisy. Jest oczywiste, że te uproszczenia wpływają na dokładność wyników. Zwiększenie dokładności wyników za pomocą drobniejszej siatki i innych ustawień użytkownika w RWIND jest możliwe, ale proces ten może nie być łatwy i wymaga odpowiedniego doświadczenia z symulacjami CFD. Ważnym pytaniem jest, jaki jest akceptowalny stosunek nakładu pracy i kosztów do osiągniętej poprawy dokładności. Zachęcamy do zapoznania się z artykułem CFD Project Accuracy vs. Effort, w którym szczegółowo omówiono to zagadnienie.

RWIND Błąd E315

Wraz ze wzrostem gęstości siatki wymagania dotyczące pamięci i wydajności nie rosną liniowo, ale wraz z^potęgą od³ do 4 (mamy trzy wymiary przestrzenne, a także konieczna jest redukcja kroku czasowego). Prowadzi to nie tylko do znacznego spowolnienia obliczeń, ale również mogą pojawić się różne problemy, zazwyczaj związane ze zbliżaniem się programu do swoich możliwości lub wykorzystywanego sprzętu. Problemy te obejmują również błąd E315 , który wskazuje na ogólną usterkę modułów obliczeniowych OpenFOAM© - taką jak błąd alokacji pamięci, utrata dokładności numerycznej i tak dalej. Konkretne przyczyny uszkodzenia mogą być różne. Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w odpowiednim pliku dziennika.

RWIND i jego ograniczenia

Dział obsługi klienta firmy Dlubal zawsze stara się pomóc użytkownikom RWIND, którzy napotkają jakiekolwiek problemy. Jednak symulacje numeryczne przepływu wiatru mogą być bardzo złożone, a wyników zazwyczaj nie można zagwarantować. Wynika to z faktu, że nadal nie ma matematycznego dowodu na istnienie i niepowtarzalność rozwiązania równań Naviera-Stokesa, opisujących ten przepływ, a które RWIND rozwiązuje numerycznie z wykorzystaniem metody objętości skończonych. Chociaż w większości przypadków obliczenia zbieżne są z rozwiązaniem poprawnym, nie można wykluczyć ich niepowodzenia. W przypadku niepowodzenia obliczeń w dużym i złożonym projekcie pomoc może być bardzo czasochłonna. Jeśli są Państwo zainteresowani dodatkowym wsparciem, prosimy o Skontaktuj się z naszym działem sprzedaży.

---

Pokaż więcej

Wybór między symulacją stacjonarną (przy użyciu RWIND Basic) a symulacją przejściową (przy użyciu RWIND Pro) zależy od specyficznych wymagań dotyczących analizy wiatru, wymaganego poziomu dokładności oraz dostępnych zasobów obliczeniowych. Symulacje stanu ustalonego są odpowiednie do prostszych, stałych w czasie analiz, podczas gdy symulacje przejściowe są niezbędne do uchwycenia dynamicznego zachowania przepływu wiatru i jego wpływu na konstrukcje w czasie i są dokładniejsze niż symulacje stanu ustalonego.

Attyki stanowią wyjątkowe wyzwanie w analizie obciążeń wiatrem na budynki ze względu na ich położenie i złożone schematy przepływu, które generują. Na ich interakcję z obciążeniami wiatrem wpływa kilka czynników, które przyczyniają się do ich skomplikowanego zachowania:

Wysokość i ekspozycja

Attyki rozciągają się powyżej poziomu głównego dachu, narażając je na działanie wiatru z większą prędkością i inne schematy przepływu w porównaniu z niższymi partiami budynku. Oznacza to, że mogą one odczuwać znacznie różne ciśnienia wiatru, w tym siły wyporu.

Geometria i kształt

Kształt attyki - czy jest płaska, karbowana czy posiada inne cechy architektoniczne - może wpływać na przepływ wiatru nad attyką, prowadząc do złożonych układów wirowych i turbulencji. Takie schematy przepływu mogą wpływać na rozkład i wielkość ciśnienia wiatru na attykę i przyległe obszary dachu.

Interakcja z kształtem budynku

Ogólny kształt budynku wpływa na przepływ wiatru wokół budynku, co z kolei wpływa na obciążenie wiatrem attyki. Na przykład wiatr przepływający nad opływowym, aerodynamicznym budynkiem będzie zachowywał się inaczej niż wiatr w przypadku budynku o bardziej urwistej bryle. Ta interakcja może prowadzić do powstawania obszarów o wyższym ciśnieniu lub ssaniu na attyce, które są trudne do przewidzenia bez szczegółowej analizy.

Generowanie wirów

W przypadku wysokich attyk wysokich budynków przepływ wirowy może powodować powstawanie naprzemiennych wirów wirowych z obu stron attyki, co prowadzi do oscylujących ciśnień, które mogą powodować drgania konstrukcji. Efekty te w dużym stopniu zależą od prędkości wiatru, kształtu attyki oraz orientacji budynku na działanie wiatru.

Efekt podmuchu wiatru

Attyki mogą być narażone na podmuchy wiatru, w których krótkotrwałe wzrosty prędkości wiatru powodują zmienne obciążenia. Te przejściowe efekty są szczególnie ważne przy projektowaniu attyk, ponieważ mają one zapewnić, że będą one odporne na nagły wzrost obciążenia wiatrem bez uszkodzenia.

Biorąc pod uwagę tę złożoność, często stosuje się zaawansowane techniki symulacji, takie jak obliczeniowa mechanika płynów (CFD), aby dokładnie przewidzieć obciążenia wiatrem attyki. Zarówno symulacje stanu stacjonarnego, jak i przejściowego odgrywają pewną rolę, ale symulacje przejściowe pozwalają lepiej zrozumieć, w jaki sposób attyki reagują na zmieniające się warunki wietrzne w czasie w RWIND 2 Pro. Symulacje te umożliwiają uchwycenie natychmiastowych efektów podmuchów wiatru, powstawania wirów i wpływu przepływu turbulentnego, które mają decydujące znaczenie dla projektowania attyki pod kątem funkcjonalności i bezpieczeństwa w warunkach obciążenia wiatrem.

---

Pokaż więcej

W programie RSECTION można analizować ogólne przekroje stalowe lub aluminiowe i określać właściwości przekroju efektywnego. Wymaga to rozszerzenia Przekroje efektywne dla RSECTION. W przypadku posiadania licencji na to rozszerzenie można w ogólnych danych przekroju aktywować opcję Przekrój efektywny do obliczeń.

Następnie należy zdefiniować normę, według której mają zostać przeprowadzone obliczenia. Obecnie dostępne są następujące opcje:

• EN 1993-1-1 i EN 1993-1-5
• EN 1993-1-3 (profilowane na zimno)
• EN 1999-1-1 (aluminium)

Efektywne właściwości przekroju zależą od sił wewnętrznych przekroju. W tym celu należy utworzyć przypadek obciążenia i zdefiniować jedną lub więcej konfiguracji sił wewnętrznych.

Po obliczeniach w tabeli wyświetlane są efektywne właściwości przekroju. W oknie graficznym można sprawdzić naprężenia w przekroju efektywnym.

Zapisany przekrój można zaimportować do programu RFEM lub RSTAB i wykorzystać do dalszych analiz.

Webinarium Określanie właściwości przekroju i analiza naprężeń w RSECTION przedstawia modelowanie i obliczenia przekroju formowanego na zimno. Znajdziesz tam więcej informacji.

---

Pokaż więcej

Programy RFEM i RSTAB umożliwiają obliczanie konstrukcji tymczasowych, takich jak karuzele, kolejki górskie, sceny czy trybuny. Dla obu programów głównych dostępne są rozszerzenia, za pomocą których można wymiarować konstrukcje stalowe, aluminiowe i lekkie konstrukcje zgodnie z różnymi normami. Program RFEM jest idealnym narzędziem do analizy konstrukcji membranowych i kablowych.

Programy główne RFEM i RSTAB

Programy główne RFEM i RSTAB służą do definiowania modelu wraz z jego właściwościami i oddziaływaniami. W tym przypadku program RFEM okazuje się być bardziej wszechstronną opcją, ponieważ oprócz konstrukcji prętowych można analizować konstrukcje z elementami powierzchni, takimi jak membrany.

Dostępne normy

W przypadku wymiarowania stalowych konstrukcji prętowych i kablowych dostępne są następujące normy:

• EN 1993 (Eurokod 3)
• BS 5950 (norma brytyjska)
• AISC 360 (norma amerykańska)
• SIA 263 (norma szwajcarska)
• IS 800 (norma indyjska)
• GB 50017 (norma chińska)
• CSA S16 (norma kanadyjska)
• AS 4100 (norma australijska)
• NBR 8800 (norma brazylijska)
• SP 16.13330 (norma rosyjska)

Konstrukcje aluminiowe można projektować zgodnie z normami:

• EN 1999 (Eurokod 9)
• ADM (norma amerykańska)
• GB 50429 (norma chińska)

Rozszerzenia do analizy i obliczeń

Rozszerzenia do wymiarowania uzupełniają funkcje programów głównych. W modułach dodatkowych Stal Wymiarowanie and Aluminium Weryfikacja, można przeprowadzić analizę stanu granicznego nośności i użytkowalności oraz analizę stateczności zgodnie z normami wymienionymi powyżej.

W przypadku konstrukcji membranowych i kablowych, [[#/pl/produkty/rozszerzenia-dla-rfem-6-i-rstab-9/dodatkowe-analizy/form-finding Form-Finding{% Rozszerzenie\} ułatwia określanie kształtu modeli prętowych i powierzchniowych poddanych działaniu sił osiowych. Z drugiej strony można użyć programu RWIND do przeprowadzenia symulacji złożonych konstrukcji w cyfrowym tunelu aerodynamicznym Przenieś wygenerowane obciążenia wiatrem do programu RFEM.

Obliczenia dynamiczne

Jeśli konieczne jest przeprowadzenie analizy sejsmicznej lub wibracyjnej, odpowiednia Rozszerzenia są idealnym narzędziem do określania częstotliwości drgań własnych i kształtów drgań własnych lub do analizy wzbudzeń zewnętrznych.

W przypadku pytań dotyczących rozwiązań firmy Dlubal dla konstrukcji tymczasowych, prosimy o kontakt z naszym działem sprzedaży .

---

Pokaż więcej

Dla programu RFEM opartego na MES, rozszerzenie jest dostępne w celu wyszukania kształtu konstrukcji membranowej przed przeprowadzeniem obliczeń.

Po zamodelowaniu konstrukcji nośnej lub częściowej w programie RFEM i zdefiniowaniu powierzchni membranowych cały model można przeanalizować zgodnie z analizą dużych deformacji.

Programy i rozszerzenia

Za pomocą programu głównego RFEM można zdefiniować model wraz z właściwościami i oddziaływaniami.

Rozszerzenie Form-Finding umożliwia określenie kształt modeli prętowych i powierzchniowych poddanych działaniu sił osiowych.

Za pomocą programu RWIND można przeprowadzać symulacje w cyfrowym tunelu aerodynamicznym dla złożonych konstrukcji i przenosić wygenerowane obciążenia wiatrem RFEM.

W zależności od wersji konstrukcyjną można wymiarować za pomocą rozszerzeń Steel Design lub Projektowanie konstrukcji aluminiowych.

W przypadku konieczności przeprowadzenia analizy sejsmicznej lub analizy drgań, rozszerzenia dla Dostępne są odpowiednie narzędzia.

W przypadku pytań dotyczących rozwiązań firmy Dlubal w zakresie konstrukcji membranowych, prosimy o kontakt z naszym zespół.

---

Pokaż więcej

Zarówno program RFEM, jak i RSTAB idealnie nadają się do modelowania i analizy konstrukcji kablowych i poddawanych rozciąganiu, w tym także konstrukcji wsporczych. Użytkownik może zdecydować, czy ma zostać uwzględnione wstępne naprężenie kabli.

Programy główne RFEM i RSTAB

Programy główne RFEM i RSTAB służą do definiowania modelu wraz z jego właściwościami i oddziaływaniami. Oprócz przestrzennych konstrukcji z sieci kablowych program RFEM umożliwia modelowanie konstrukcji płytowych, ściennych i powłokowych. Dlatego program RFEM okazuje się być bardziej wszechstronną opcją.

Rozszerzenia dla konstrukcji kablowych

Funkcjonalność programów głównych uzupełniają różne rozszerzenia. Dzięki rozszerzeniom Wymiarowanie and Aluminium Wymiarowanie można zdefiniować obliczenia stanu granicznego nośności, stateczności i użytkowalności zgodnie z różnymi normami.

Rozszerzenie do analizy Form-Finding dla programu RFEM umożliwia: należy wcześniej zdecydować, przed przeprowadzeniem obliczeń przeprowadzić analizę form-finding dla systemów kablowych i membranowych.

W przypadku pytań związanych z rozwiązaniami firmy Dlubal, prosimy o kontakt z naszym działem sprzedaży .

---

Pokaż więcej

W przypadku powierzchni Izotropowego przenoszenia obciążenia (LT) program RFEM stosuje metodę elementów skończonych i tworzy podmodel. W podmodelu MES powierzchnię LT zastąpiono powierzchnią sztywną, gdzie wszystkie elementy konstrukcyjne zintegrowane z powierzchnią zostały zastąpione sztywnymi podporami. W przyszłej implementacji użytkownicy będą mieli możliwość dostosowywania warunków podparcia. Po przeprowadzeniu obliczeń reakcje podporowe w podmodelu MES są następnie przekształcane na obciążenia prętowe.

Aby po zakończeniu obliczeń obciążenie wyświetlić osobno jako obciążenia prętowe, należy aktywować w nawigatorze Wyświetlić opcję "Obciążenia z powierzchni rozkładu".

---

Pokaż więcej

W przypadku konstrukcji otwartych składających się tylko z prętów, takich jak kratowe konstrukcje wsporcze, obciążenie działa tylko na przekroje prętów.

Aby przyłożyć do otwartej konstrukcji obciążenia powierzchniowe, takie jak śnieg lub wiatr, należy wybrać opcję Generatory obciążeń → Obciążenia prętowe od obciążenia powierzchniowego w celu utworzenia nowego obciążenia powierzchniowego. W zakładce Geometria w polu Powierzchnia przyłożenia obciążenia należy wybrać opcję "Pusta, tylko na prętach".

Obciążenie powierzchniowe można wyświetlić na poszczególnych prętach, klikając obciążenie prawym przyciskiem myszy i wybierając opcję Wyświetl osobno.

---

Pokaż więcej

Belki ze środnikiem falistym pozwalają na większą optymalizację konstrukcji stalowych.  Często stosuje się je w celu zmniejszenia ciężaru własnego głównych elementów nośnych i zapobiegania wyboczeniowym uszkodzeniom środników wskutek pofałdowania.

Niniejszy przykład będzie oparty na WTA – 1250 – 300x20 Beam z katalogu Zeman.

 Aby stworzyć model tej belki, najlepiej zacząć od zamodelowania linii sinusoidalnej, która posłuży do edycji środnika. 

Składa się on z kroków pokazanych poniżej i na załączonych ilustracjach.

• Utwórz węzły reprezentujące funkcję sinus

• Skopiuj węzły do żądanej długości belki

• W tabeli Linie programu RFEM utwórz ręcznie linie typu Spline od 1 do ostatniego węzła

Po wykonaniu tych kroków zaleca się utworzenie przekroju parametrycznego z wymiarami docelowej belki falistej.  Pręty korzystające z tego przekroju można później przekształcić w powierzchnie.

• Utwórz przekrój parametryczny z geometrią opartą na żądanej belce
• Generuj powierzchnie z prętów

Przy takim zestawie powierzchni zaleca się skopiowanie sinusoidy w położenie górnej i dolnej krawędzi powierzchni reprezentującej środnik.

Później konieczna jest zmiana typu geometrii powierzchni środnika na czworobok i ponowne zdefiniowanie linii granicznych tego elementu.

• Skopiuj sinus na górna i dolną krawędź środnika
• Zmień typ geometrii środnika na czworobok
• Wyklucz linie proste z powierzchni środnika i dodaj linie sinusoidalne

Po przygotowaniu geometrii należy skupić się na ukończeniu modelu do obliczeń. Wybierz linie początkowe i końcowe elementów i utwórz pręty typu Sztywny.  Następnie można zdefiniować podpory węzłowe na belce i obciążenia w modelu.  W celu sprawdzenia wypadkowych sił wewnętrznych pręta zaleca się zdefiniowanie belki wynikowej na głównej linii środkowej oryginalnej belki. 

Zakończenie wszystkich tych kroków pozwala nam rozpocząć analizę belki.

• Zdefiniuj sztywne elementy na zewnętrznych liniach powierzchni
• Dodaj podpory węzłowe
• Add loads – use line loads, not member loads for continuous loading
• Zdefiniuj belkę wynikową na linii środkowej
• Przeprowadź analizę

Należy pamiętać o zdefiniowaniu odpowiednich ustawień siatki z odpowiednią wielkością elementów skończonych oraz zastosowaniu zagęszczenia siatki liniowej na liniach sinusoidalnych.

---

Pokaż więcej

Kombinacje można oczywiście modyfikować. W Danych ogólnych modelu należy wyłączyć automatyczne generowanie kombinacji, ale zachować wcześniej utworzone kombinacje.
Następnie w oknie dialogowym „Edytuj przypadki obciążeń i kombinacje” do kombinacji należy dodać nowy przypadek obciążenia.
Zmiana zostanie odzwierciedlona w ostatecznej kontroli obliczeń, po ponownych obliczeniach.

---

Pokaż więcej

Tak, od wersji RWIND 2.03 możliwe jest automatyczne generowanie stref na podstawie numerów powierzchni w RFEM.

Wygeneruj model w programie RFEM i rozpocznij obliczenia, uruchamiając RWIND 2 nie w trybie cichym.

W programie RWIND 2 można tworzyć strefy na podstawie numerów powierzchni w programie RFEM za pomocą opcji Edytować - Strefy - Generować strefy na podstawie numerów powierzchni.

---

Pokaż więcej

Wymagania

Aby siły podporowe mogły zostać przejęte z innych modeli, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. Generator obciążeń "Importuj reakcje podporowe" jest dostępny od wersji programu X.02.0071 (lub nowszej).
2. Oba modele muszą znajdować się w tym samym projekcie (ten sam identyfikator projektu). W razie potrzeby należy ponownie połączyć istniejące projekty w Centrum Dlubal.
3. Oba modele muszą mieć różne identyfikatory modeli.
4. W modelu, do którego mają zostać przyłożone obciążenia (zwanym dalej modelem "dziecko"), należy utworzyć przypadki obciążeń.

Aby modele miały różne identyfikatory, konieczne jest utworzenie każdego modelu poprzez "Plik → Nowy...". Alternatywnie istniejący model można również zapisać jako kopię poprzez "Plik → Zapisz jako ..."; ma on wówczas również inny identyfikator. Identyfikatory można wyświetlić w parametrach modelu w podstawowych danych modelu.

Procedura

Jeżeli wymagania są spełnione, można wybrać generator obciążenia "Importować reakcję podporową" w modelu "potomnym" i przypisać tam model "macierzysty" w zakładce Model (rys. 01).

W zakładce Obiekty przypisane linie i węzły modelu "macierzystego" zostają przydzielone do linii i węzłów, które mają zostać obciążone w modelu "dziecko" (rys. 02).

Przypisywanie węzłów i linii

Należy pamiętać, że węzły i linie są przydzielane na podstawie ich numeracji. Zwróć uwagę na kolejność wprowadzania i orientację linii.

Na koniec w zakładce Obciążenie można wybrać przypisanie przypadków obciążeń i kierunki obciążenia, które mają zostać zaimportowane. Rysunek 03 przedstawia czysty transfer obciążeń pionowych w przypadkach obciążeń 1-3.

Po potwierdzeniu generatora obciążeń pojawią się przyłożone obciążenia z wartością "???" pierwszy. Prawidłowa wartość jest wyświetlana dopiero po obliczeniu odpowiedniego przypadku obciążenia (rysunek 04). To obliczenie uruchamia również obliczenia w modelu "matce".

Zmiany w powiązanym modelu

W przypadku wprowadzenia zmian w modelu „matce” obciążenie w modelu „dziecko” zostaje przywrócone do wartości „???”, przy założeniu, że model "matka" został zapisany. Ponowne obliczenie przypadku obciążenia w modelu "dziecko" przyjmuje nowe wartości.

---

Pokaż więcej

Tak, jest to możliwe dzięki rozszerzeniu Stateczność konstrukcji.

Funkcja "Stopniowy przyrost obciążenia" przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń może stopniowo zwiększać przypisany poziom obciążenia i szukać równowagi dla każdego poziomu obciążenia. Współczynnik obciążenia 1.0 odpowiada 100% zdefiniowanego obciążenia. Zdefiniowane obciążenie jest używane dla przypadków obciążeń, a kombinacja przypadków obciążeń pomnożona przez częściowe współczynniki bezpieczeństwa jest używana dla kombinacji obciążeń. Szczegółowe ustawienia funkcji definiują początkowy poziom obciążenia k0, przyrostowy rozmiar obciążenia Δk, dostrajanie ostatniego poziomu obciążenia, kryterium zakończenia i statyczne obciążenie początkowe.

Początkowy przyrost obciążenia k₀ określa początek procesu. Wartość ta jest niezależna od wprowadzania czystego przypadku obciążenia i kombinacji obciążeń i może być większa lub mniejsza niż 1,0. Program zawsze wyświetla wszystkie wyniki w ramach analizy statycznej w oparciu o poziom obciążenia 1.0, a także przeprowadza obliczenia ze stopniowo rosnącymi obciążeniami w ramach analizy stateczności.

Przyrostowo rosnące obciążenie jest określone przez przyrost obciążenia Δk. Z każdą pętlą procesu program zwiększa analizowane obciążenie, dodając przyrost do poprzednio analizowanego przyrostu obciążenia. Przyrost jest stały do momentu osiągnięcia kryterium załamania.

Ze względu na stały rozmiar przyrostu nie jest możliwe określenie dokładnego współczynnika obciążenia zgodnie z kryterium zerwania. Na koniec program pokazuje przybliżony współczynnik obciążenia na podstawie ostatniego przyrostu obciążenia, przy którym można znaleźć równowagę dla modelu. Współczynnik obciążenia obliczany jest w tabeli "Przyrostowa analiza stateczności | Przegląd | Wyprowadzenie podsumowania ”w danej sytuacji obciążenia. Po określeniu zagęszczenia ostatniego przyrostu obciążenia początkowy przyrost obciążenia Δk jest dzielony przez wartość zagęszczenia po osiągnięciu kryterium załamania, a proces jest powtarzany od ostatniego działającego przyrostu obciążenia do momentu ponownego załamania. Ze względu na mniejszy przyrost uzyskany współczynnik obciążenia jest dokładniejszy.

Kryterium załamania dla procesu jest zasadniczo punktem, w którym program nie może znaleźć równowagi dla przyłożonego obciążenia (analiza drugiego rzędu). Ponadto można określić zerwanie, aktywując maksymalne odkształcenie w określonym węźle.

Ponieważ w rzeczywistości niektóre składowe siły pozostają stałe niezależnie od oddziaływania (np. ciężar własny, sprężanie itp.), w programie RFEM istnieje możliwość przyłożenia stałej składowej dla kombinacji obciążeń dla stopniowo narastających obciążeń. Obciążenie stałe może być przypadkiem obciążenia lub kombinacją obciążeń i jest zdefiniowane przez stan początkowy. Należy zauważyć, że stała składowa obciążenia musi być również częścią analizowanej kombinacji obciążeń.

Zasadniczo podczas używania stanów początkowych należy również pamiętać, że muszą one być obliczane zgodnie z tą samą teorią obliczeń, co przypadek lub kombinacja obciążeń, w których są używane.

Jeżeli oprócz końcowego współczynnika obciążenia, oprócz końcowego współczynnika obciążenia, potrzebne są pośrednie wyniki aktywnych przyrostów obciążenia, możliwe jest użycie funkcji "Zapisz wyniki wszystkich przyrostów obciążenia" dla przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń w celu wyświetlenia wyników pośrednich. Odpowiednie opcje są dostępne w oknie panelu oraz w tabelach wyników.

---

Pokaż więcej

Rozszerzenie do generowania obciążeń ruchomych nie jest obecnie dostępne w programach RFEM 6 i RSTAB 9.

Za pomocą Menedżera skryptów można jednak tworzyć obciążenia ruchome na prętach. W tym celu należy skorzystać ze skryptów dołączonych do tego FAQ. Skopiuj go do folderu "user_scripts" w odpowiednim katalogu roboczym programu RFEM lub RSTAB.

W Menedżerze skryptów w sekcji "Skrypty użytkownika" znajduje się skrypt "Przenieś". Można to zrobić za pomocą podwójnego kliknięcia.

W kolejnym oknie należy wprowadzić wielkość obciążenia węzłowego w kierunku Z, liczbę stopni obciążenia oraz numer pręta, który ma zostać obciążony. Po kliknięciu na "Uruchom" odpowiednie przypadki obciążeń zostaną wygenerowane automatycznie.

---

Pokaż więcej

Poszczególne modele materiału gruntowego mają zmienną sztywność, która zależy między innymi od panującego poziomu naprężeń.

W analizie pojedynczego przypadku obciążenia wywierany jest wpływ tylko na konstrukcję i grunt. Nie jest uwzględniany poziom naprężeń od innych obciążeń, które mogą być konieczne do uzyskania i wykorzystania prawidłowej sztywności gruntu z modelu materiału gruntowego.

Na przykład przypadek obciążenia użytkowego będzie skutkował różnymi sztywnościami, a tym samym odkształceniami,
jeżeli jest przyłożona jako część kombinacji obciążeń do układu, który jest obciążony ciężarem własnym gruntu, ciężarem własnym konstrukcji i obciążeniem konstrukcyjnym,
tak, jakby zostało ustawione jako "pierwsze/jedyne" obciążenie, jak miałoby to miejsce podczas analizy przypadku obciążenia.

Z tego względu analiza gruntu przy użyciu konkretnych modeli materiału gruntu w poszczególnych obciążeniach/przypadkach obciążeń nie ma sensu, jeżeli nie zostanie uwzględniony co najmniej zawsze przeważający ciężar własny gruntu.

---

Pokaż więcej

W przykładowym programie najpierw tworzony jest wspornik z IPE 200. Jest on poddany obciążeniu na pręcie 3,5 kN i przeprowadzane są obliczenia.

Ta tabela jest dostępna w wierszu 34:

Metoda ResultTables.NodesDeformations () wymaga 3 argumentów. Najpierw określa się, jakiego rodzaju wyniki mają zostać odczytane. Mogą być to wyniki 

• Przypadki obciążeń
• Kombinacje obciążeń
• Kombinacje wyników
• Sytuacje obliczeniowe
• Etapy budowy

sein.

Następnie podany zostanie numer przypadku obciążenia, kombinacji obciążeń itp. W końcu, numer węzła zostaje przeniesiony do metody. 

Wartość zwrotna d metody jest listą zawartą w słowniku. W wierszu 37, d jest wyświetlane w całości. Wiersz 40 pokazuje, w jaki sposób można uzyskać dostęp do określonej wartości. [0] jest indeksem listy, a [' displacement_z'] jest kluczem słownika.

---

Pokaż więcej

Wymagania:

Aby siły podporowe mogły zostać przejęte z innych modeli, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. Oba modele muszą znajdować się w tym samym projekcie (ten sam identyfikator projektu).
2. Oba modele muszą mieć inny identyfikator modelu.

Aby modele miały różne identyfikatory, każdy model musi zostać utworzony poprzez "Plik → Nowy ...". Alternatywnie istniejący model można również zapisać jako kopię poprzez "Plik → Zapisz jako ..."; ma on wówczas również inny identyfikator. Identyfikator można wyświetlić w ogólnych informacjach o modelu.

Procedura

Jeżeli wymagania są spełnione, w menu dla obciążenia węzłowego w modelu "dziecku" można aktywować znacznik wyboru "Od reakcji podporowej...". W odpowiedniej nowej zakładce należy określić model "matkę" (model, z którego ma zostać pobrane obciążenie), obciążenie (przypadek obciążenia/kombinację obciążeń) oraz węzeł podpory węzłowej.

Należy zauważyć, że obciążenia mogą być przykładane więcej niż jeden raz. Położenie węzła nie musi być takie samo jak w modelu „matki”.
Po przyłożeniu obciążenia wartość „??” pojawia się jako pierwsza. Prawidłowa wartość jest wyświetlana dopiero po obliczeniu odpowiedniego przypadku obciążenia. To obliczenie uruchamia również obliczenia w modelu "matce".

Zmiany w modelu źródłowym

W przypadku wprowadzenia zmian w modelu „matce” obciążenie w modelu „dziecko” zostaje przywrócone do wartości „???”, przy założeniu, że model "matka" został zapisany. Ponowne obliczenie przypadku obciążenia w modelu "dziecko" przyjmuje nowe wartości.

---

Pokaż więcej